Urodził się 24 lipca 1909 r. w Rudach. Na chrzcie otrzymał imię Eduard. Jego rodzicami byli Karl i Teresa. Był absolwentem franciszkańskiego gimnazjum w Nysie, gdzie maturę zdał w 1932 r. 7 kwietnia 1932 r. wstąpił do zakonu franciszkanów w Borkach Wielkich koło Olesna. W zakonie przybrał imię Joachim. Po ukończeniu studiów filozoficznych i teologicznych w Kłodzku i we Wrocławiu-Karłowicach przyjął święcenia kapłańskie 30 stycznia 1938 r. Swoją Mszę Prymicyjną odprawił w kościele parafialnym w Rudach 1 lutego 1938 r. Po krótkiej posłudze duszpasterskiej w klasztorze we Wrocławiu – Karłowicach w 1940 został wcielony do Wehrmachtu, gdzie do 1945 r. był podoficerem sanitarnym na froncie wschodnim w Rosji. We wrześniu 1945 r. wrócił z powrotem do grona swoich współbraci, którzy w między czasie musieli opuścić Śląsk. Do 1946 r. pełnił funkcję wikarego w parafii Feldrom. Później pracował jako wikary w parafii św. Antoniego w Hannover-Kleefeld, aż do 1952 r. Lata 1952-1960 spędził w klasztorze w Grauhof koło Goslar. W 1960 r. został proboszczem w Göttingen-Weende, gdzie prężnie działał przez 22 lata w kościele św. Wincentego. Gdy w 1982 r. parafia ta została przekazana pod protektorat diecezji, osiadł w klasztorze Ottbergen. Tutaj dzięki swojemu radosnemu usposobieniu wnosił bardzo wiele braterskiej życzliwości. Po ciężkiej operacji, rekonwalescencję spędził w klasztorze St.-Benno w Bad Lauterberg. Po krótkim pobycie w Paulusheim, Hildesheim w godzinach rannych 10 kwietnia 1989 r. śmierć uwolniła go wszelkich cierpień. Na jego biurku, po śmierci znaleziono na kartce zapisane jego ostatnie myśli: ,,… teraz zaczynam rozumieć …, sensem wieku nie jest moc działalności w świecie, lecz dojrzałość, jak krótko przed zbiorami na polu – tam chodzi już nie o wzrost, ale o dojrzewanie, jak w czasie zbiorów krótko przed żęciem.[1]”
[1] Unser Rauden. Deutscher Freundschaftskrei Rauden O/S, nr. 22/95, s.3.
ks. Kazimierz Tomasiak
