Ks. Karl Bannerth urodził się 6 marca 1818 r. w Rudach. Jako 2. letni chłopiec, 20 października 1820 roku z bukietem kwiatów witał podróżującego przez Rudy cara Alexandra, zmierzającego na Kongres do Troppau (Opava). Car wziął Karla w objęcia i pocałował w czoło. Został wyświęcony na kapłana 28 października 1841 r. we Wrocławiu. Po święceniach został wikariuszem w Tarnowskich Górach (Tarnowitz). Ze względu na kiepski stan zdrowia ks. Karla Dronka, proboszcza w par. pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Toszku, jeszcze za jego życia ks. Karl Bannerth został mianowany administratorem, a następnie 13 lipca 1855 r. proboszczem tejże parafii. Po przejęciu toszeckiej parafii przeprowadził w Toszku misje, powierzając to zadanie Jezuitom, a w szczególności Ojcu Antoniewiczowi. Przyjaźnił się z ks. Alojzym Fickiem, proboszczem z Piekar Śląskich, inicjatorem akcji duszpasterskich mających na celu zwalczanie pijaństwa. Dzięki zaangażowaniu proboszcza odbudowany został kościół św. Barbary na cmentarzu, odmalowany został kościół parafialny i wyposażony w witraże, na nowo nadbudowana została wieża w 1860 r. i na nowo zostały odlane dzwony w 1878 r. Zawirowania polityczne dały się również we znaki w Toszku – proboszcz Bannerth znalazł się nawet w więzieniu. Pomimo iż nie szukał zaszczytów, one Go nie omijały. Został archiprezbiterem, kanonikiem i komisariuszem Księcia Biskupa. W dniu jubileuszu 50. lecia kapłaństwa w 1896 roku, został wyróżniony tytułem Rycerz Orderu Orła Czerwonego. Będąc już w podeszłym wieku został napadnięty przez bandytę w swoim mieszkaniu na probostwie. Na szczęście wikary, mieszkający na parterze, usłyszał odgłosy walki i pospieszył proboszczowi na ratunek, powodując ucieczkę potencjalnego mordercy. Do końca swego życia zachował intelektualną sprawność. Zmarł po krótkiej chorobie 17 stycznia 1898 roku. Około 100 duchownych odprowadzało Go do grobu, sąsiadującego z grobami proboszczów: Thomasa Labusza i Mariana Piotrowskiego.

ks. Kazimierz Tomasiak